سوئیچ فابریک قابلیت مدارات سوئیچ است تا بدون قفل کردن , حداکثر ترافیک بار شده را انتقال دهند.این نوع از سویچ ها با استفاده از تکنولوژی به کار رفته در عمل سویچیگ به دو دسته زیر تقسیم می شوند:

shared-medium

در این مدل بسته ها به پورت های ورودی از طریق یک رسانه مشترک مثل Bus یا Ring به که یک تقسیم کننده زمان متصل است دریافت می شود. در این مدل دو بخش به نام های (address filter (AF و بافر output FIFO هم به رسانه مشترک وصل شده است.بخش (address filter (AF هدر هر بسته را بررسی می کند و فقط بسته های که به خودش مربوط می شود را قبول می کند و با این روش بسته ها را در صف های مناسب خروجی قرار می دهد.

حالت (First in First out(FIFO

این حالت بیشتر برای بافر کردن و صف کردن اطلاعات، پردازش ها و غیره در سیستم های کامپیوتری استفاده می شود. در این حالت داده ای که اول دریافت می شود اول هم ارسال می شود:

حالت (last in first out (LIFO

حالت های serial و parallel

اطلاعات دیجیتال در دو حالت parallel و serial منتقل می شوند. اطلاعات درون یک سیستم کامپیوتری در حالت parallel منتقل می شود و اطلاعات در بین کامپیوترها در حالت serial منتقل می شود. حالت parallel در سال 1981 توسط IBM طراحی شده است و باعث افزایش سرعت انتقال می شود، این حالت در شکل زیر نمایش داده شده است:

shared-memory switch

در این نوع از سویچ ها بسته ها از حالت serial به حالت parallel تبدیل می شود و در مرحله بعد وارد یک حافظه مشترک شده ، بر اساس اطلاعاتی که در هدر بسته ها وجود دارد و مسیر یابی درون سویچ کنترل کننده تصمیم می گیرد که کدام بسته از کدام درگاه خارج شود و در ادامه بسته ها از حالت parallel به حالت serial تبدیل می شود و انتقال می یابند.